14 uur lang vergaderen

Luisteren, niks zeggen en toch de doelen bereiken

Maandagochtend 2 november. De mist hangt nog over het Merwedekanaal als ik ’s ochtends op mijn fietsje stap richting het Provinciehuis. Aan de orde van dag: de begroting van de provincie voor 2016, oftewel een soort van Algemene Beschouwingen van Utrecht. Om 8.30 nemen we in een korte fractievergadering nog even onze eigen moties en amendementen door en bepalen alvast wat we op het eerste gezicht vinden van de moties die door andere fracties zijn rondgestuurd.
Om 9.30 het rituele handenschudden met de andere statenleden en dan: bijna 14 uur vergaderen. Of nou ja, in mijn geval vooral luisteren naar de vergadering.

De begrotingsbehandeling wordt doorgaans gedaan door de fractievoorzitter, in ons geval Rob, die streed onder andere (en met succes!) voor behoud van middelen voor de jeugdzorg en een concreet banenplan voor (V)MBO’ers . Dat betekende voor de rest van de fractie aandachtig luisteren. Gelukkig mogen we tussendoor wel van onze plek weg, bijvoorbeeld om even te onderhandelen over een motie op een eigen dossier. Ook toen PVV-fractieleider Rene Dercksen in het kader van de vluchtelingencrisis over ‘spugende Ethiopiërs in zijn voortuin’ begon ben ik even de zaal uitgelopen. Vrijheid van meningsuiting is natuurlijk een groot goed en tuinieren kan op vele manieren, maar dit soort taal kon ik even niet aanhoren.

De moties waren interessanter. Zo kwam Mieke Hoek van 50PLUS met een motie om bezwaar aan te tekenen tegen de aangekondigde verhoging van de maximumsnelheid op de A2 naar 130 km per uur. Wij verkiezen ook minder uitstoot en lawaai boven een paar seconden tijdwinst, dus we hebben de motie mede ingediend. Ook de lokale PvdA-fracties van Stichtse Vecht en De Ronde Venen, die aan dit traject liggen, zijn fel tegen de verhoging van de snelheid, er loopt zelfs nog een rechtszaak tegen het huidige regime, waarin er ‘ s nachts 130 gereden mag worden: dit gaat in tegen de eerder gemaakte afspraken met het Rijk. Een enorme tegenvaller dus dat onze eigen fractie in de Tweede Kamer gewoon instemde met dit onzalige VVD-plan! In een regeringscoalitie moeten dit soort lastige keuzes soms gemaakt worden (dat zien we ook aan de partijen die in de provinciale coalitie soms toch wat minder progressief of sociaal stemmen dan dat ze in Den Haag doen), maar dit was toch wel pijnlijk. Hopelijk helpt de breed aangenomen motie om de zaak nog tegen te houden.

Verder hebben we een motie van de Christenunie mede-ondertekend waarin het college wordt aangespoord om beter haar best te doen voor een fietspad bij de Lekbrug van de te renoveren A27. Daarvoor worden nu de plannen gemaakt door Rijkswaterstaat. Hierdoor wordt de afstand Houten-Utrecht een stuk beter bereikbaar per (elektrische) fiets, wat de filedruk op de A27 kan verminderen. Toch nog een productieve dag voor een debat waar ik niet aan heb deelgenomen.