Na het rapport Remkes “Niet alles kan overal”, van juni 2020, is de aanpak van de stikstofproblematiek een volgende fase ingegaan. Per 1 juli 2021 is de nieuwe wet stikstof van kracht geworden Want het Programma Aanpak Stikstof (de zogenaamde PAS) was aan de spreekwoordelijke dijk gezet door de Raad van State en Provincies moesten daarna snel aan de slag.
Er is de laatste tijd weer veel verschenen in de krant. Over intern en extern salderen. Eigenlijk omdat het erop neer dat men gaat handelen in stikstofrechten. Salderen is een lastig begrip. Het komt erop neer dat stikstofvergunningen (bijvoorbeeld in de landbouw) die door de gebruiker niet zelf gebruikt worden, ergens anders wel in worden gezet. Stikstofruimte op de ene plaats sparen om het ergens anders (bijvoorbeeld voor huizenbouw) wél in te kunnen zetten. Zo blijft de uitstoot van stikstof op hetzelfde niveau of wordt – dat is nog wenselijker – minder.
Dit beleid is geëvalueerd en ruim een half jaar binnenskamers gehouden. Maar ook de nieuwe wet zorgt voor problemen. Eigenlijk ligt er nu een PAS 2.0. De rechters hebben, sinds er weer vergunningen worden vereend op basis van de nieuwe wet en het salderen zijn, veel vergunningen vernietigd. Want de natuur schiet er niets mee op en we voldoen niet aan de habitatrichtlijn. Dat is de Europese richtlijn die vereist dat we maatregelen nemen tegen stikstof. Nou ja, eigenlijk stelt die richtlijn dat we gewoon goed voor onze natuur moeten zorgen en dat doen we niet. Door de hoeveelheid stikstof gaat de kwaliteit van de natuur snel achteruit. De bodem verzuurd, planten gaan dood en alleen stikstof minnende planten blijven over. De bodem is ook zo zuur dat ook bijvoorbeeld vogels er last van hebben. Zij krijgen te weinig calcium binnen waardoor hun broze botjes breken en ze sterven.
Naar aanleiding van allerlei krantenberichten hebben wij samen met GroenLinks nog een flink aantal vragen gesteld aan Gedeputeerde Staten.
Klik hier om de schriftelijke vragen te lezen.
