De vrede van Maarsbergen
Maarsbergen is een mooi dorp op de Utrechtse Heuvelrug dat al jaren lelijk doorsneden wordt door een drukke provinciale weg, de N226. Om het almaar toenemende verkeer op te kunnen vangen moet de gelijkvloerse kruising met het spoor ondertunneld worden. Daar is iedereen het over eens. Maar daar houdt de overeenstemming ook gelijk op.
Het dorp is, na een lang en ingewikkeld proces, inmiddels diep verdeeld over drie mogelijke varianten: een verdiepte ligging van de huidige provinciale weg met een kleine overkapping (de Dorpsvariant) en twee mogelijkheden voor een rondweg aan de westkant van het dorp: eentje met een gesloten, en eentje met een open Tuindorpweg (de Westvarianten), zie deze plaatjes
Aan alledrie de varianten kleven voor- en nadelen voor de bewoners, de impact op de omgeving en de financiën. Om het allemaal nog wat complexer te maken, is er ook nog een vierde variant bijgekomen, de BosBeek-variant, waar iedereen in principe enthousiast over is, maar waarvan de kosten en de risico’s volstrekt onduidelijk zijn. En verder zijn er nog geheime afspraken met een hotelontwikkelaar, twee monumentale beuken die mogelijk gekapt moeten worden, twee benzinestations die ernstig in de weg staan en een heuse ‘hondenkluif’ (rotonde) in het spel. Aan Provinciale Staten de lastige taak om hier op 4 juli aanstaande de knoop over door te hakken. De colleges van zowel Gedeputeerde Staten (provincie) als De Utrechtse Heuvelrug (gemeente) willen graag de ‘gesloten’ Westvariant, een grote meerderheid van de gemeenteraad kiest voor de Dorpsvariant.
Waar Christelijke partijen (vermoed ik althans) naar de Bijbel grijpen om Goddelijke bijstand te vragen bij het maken van een dergelijke beslissing, moeten wij simpele zielen van de Partij van de Arbeid het doen met onze sociaaldemocratische principes. Bieden deze enig soelaas? Ik geloof niet dat met het ons zo dierbare begrip ‘verheffing’ de verhoogde aanleg van de Tuindorpweg wordt bedoeld. Wel kunnen we kijken naar de oplossing die de minst negatieve impact heeft op de natuur, de uitstoot van uitlaatgassen en de gunstigste effect voor de leefbaarheid van Maarsbergen. Maar hierover lopen de verwachtingen en meningen sterk uiteen. Een ander, wellicht bruikbaarder principe is dat van de sociaal-democratie. De gemeenteraad heeft na lang wikken en wegen met een grote meerderheid voor de Dorpsvariant gestemd; onder de voorstanders ook onze eigen GroenLinks/PvdA fractie. Hier hebben ze ook een eigen financiële bijdrage van maximaal 5 miljoen voor over. Na deze beslissing zijn enkele inwoners van Maarsbergen een petitie gestart en hebben veel handtekeningen opgehaald voor het alternatief, de Westvariant. Zonder de inspanningen van deze mensen tekort te willen doen, vind ik de tekst van de petitie erg veel doemscenario’s bevatten over de ondergang van Maarsbergen, als de provincie toch voor de Dorpsvariant kiest. De politiek moet natuurlijk luisteren naar de bewoners, maar niet alleen naar de meest mondige en assertieve en zeker niet klakkeloos overnemen wat zij vinden. Zorgvuldige afweging van de belangen heeft volgens mij al plaatsgevonden in de democratische vertegenwoordiging van de gemeente: de raad. Om daarvan af te wijken moet je met hele goeie argumenten komen. Laten we hopen dat welke variant ook gekozen wordt, de inwoners van Maarsbergen zich weer met elkaar verzoenen en dat de vrede weer terugkeert in dit mooie dorp.
Aanstaande maandag, 4 juli zou de Provinciale Staten tijdens de Statenvergadering een keus maken welke variant het ging worden in Maarsbergen. Gisteren heeft het college echter besloten het voorstel in te trekken, omdat er nog teveel onduidelijkheden waren omtrent de haalbaarheid van één van de varianten, de Bos-Beekvariant. Na de zomer wordt dan op basis van alle informatie een gedegen besluit genomen.
